La Cannibale – 25/06/2022

Eind 2021 waren we op zoek naar een uitdaging voor 2022, die ons voldoende kon motiveren om wat aan de conditie te werken.  We schreven ons in voor het evenement ‘Mon Ventoux’ georganiseerd door Sporta ten voordelen van To Walk Again.

Wandelaars en fietser kunnen er op de flanken van de Mont Ventoux verschillende afstanden afleggen.  Wij kozen voor de langste tocht – La Cannibale – van 173 km en 6 cols waaronder 2 keer de Mont Ventoux.  In totaal goed voor bijna 4600 hoogtemeters.

Buiten Dave en Koen waren er initieel weinig geïnteresseerden.  Tijdens de après-bike na de KWB toertocht eind December waren er nochtans redelijk wat enthousiastelingen.   Uiteindelijk schreven nog 4 dappere Epo’s zich in voor deze tocht: Wouter, Steven, Yves en Erik S.

Dave en Koen hadden zich reeds ingeschreven bij een reisorganisatie, de overige 4 zorgden voor eigen vervoer en accommodatie.  Achteraf bekeken was dit misschien wel de beste optie.

Donderdag vertrokken we midden in de nacht.  Toeval wil dat we mekaar ‘s morgens tegenkwamen op een snelwegparking in Frankijk.

Tegen donderdagavond was iedereen veilig aangekomen en kon het hydrateren beginnen met blikjes bier en droge worst.

Vrijdag in de voormiddag gingen we een rustig ritje doen, maar al snel kwamen we in een onweder terecht met een stortregen en hagelbollen.  Gelukkig schommelde de temperatuur nog rond de 20 à 25 graden en viel het al bij al nog mee.In de namiddag volop zon, dus voldoende tijd om alles te laten drogen en de fiets proper te maken.

Zaterdag was het zover. Wekker om 4:00, ontbijt om 4u30 en om 5u00 de bus op.  Koen en Dave logeerden 30 km van Bédoin en werden door de reisorganisatie naar de start gebracht.  De fietsen kwamen met apart vervoer naar de start en daar liep het een beetje mis, waardoor we pas aan de start geraakten toen het startschot werd gegeven om 6u30.  Er zat niks anders op dan helemaal achteraan te beginnen en hierdoor konden we dus ook niet samen met de overige 4 Epo’s vertrekken.

Veel tijd om wakker te worden hadden we niet, meteen de Mont Ventoux op vanuit Bédoin. Best wel pittig maar we hadden afgesproken om de 1e beklimming te doseren en kwamen zonder al te veel moeite boven.  Persoonlijk vond ik dit het mooiste moment van de dag.

Na 10 km klimmen was er al een bevoorrading voorzien.  Net toen we aankwamen, zag ik een Epo een Dixie induiken.  Het bleek Yves te zijn.  Tegen een gezapig tempo werkten Dave, Koen en Yves de 1e beklimming verder af.  De sfeer zat er goed in en de omstandigheden waren perfect: 15 graden, volop zon en nauwelijks wind op de Ventoux.
2 km voor de top kwamen we de overige 3 Epo’s tegen, die al aan de afdaling van de top naar de voet van de Ventoux in Sault waren begonnen.

Net na Chalet Reynard was er opnieuw een bevoorrading en daar werden we herenigd.  Vanaf dan reden we in groep verder en werkten we de lus van 100 km en 4 cols (Col de L’Homme Mort, Col Saint Jean, Col de Perty en Col d’Aulan) af om dan opnieuw aan de voet van de Ventoux in Sault te komen en aan de laatste beklimming van de dag te beginnen.

Bij sommigen – waaronder mezelf – begon het licht stilletjes aan uit te gaan en we moesten nog 26 km klimmen tot de top van de Ventoux.  De combinatie van de hoogtemeters, temperatuur en het vele eten en drinken begon zijn tol te eisen.  Gelukkig was het ondertussen bewolkt geworden wat het iets draaglijker maakte.  Helaas was de wind ook in kracht toegenomen.Er waren ook Epo’s die oersterk waren die dag.  Vanaf nu hydrateer ik op voorhand ook met bier en droge worst 😉.

De beklimming vanuit Sault is langer, maar op papier veel minder zwaar dan Bédoin of Malaucène.  Ik kan jullie garanderen dat na 8 uur op de fiets deze minder steile kant ook pijn doet.  En de zwaarste 6 km moesten er nog aankomen vanaf Chalet Reynard tot aan de top.  Maar we lieten het niet aan ons hart komen en bereikten allemaal de top.  Ieder op zijn eigen tempo, een paar op wilskracht en een paar op talent.

Op de top was het ondertussen een pak kouder dan ’s morgens en er stond een stevige wind.  Na een groepsfoto besloten we huiswaarts te keren.  Wouter, Steven, Yves en Erik moesten enkel nog dalen tot Bédoin en konden meteen beginnen met hydrateren.

Dave en Koen daalden af via Malaucène en moesten vervolgens nog 13 km afleggen.  Uiteindelijk bereikten we ons vakantieverblijf na 204 km en 10u15 min bewogen tijd.  Gelukkig waren de laatste 30 km in dalende lijn.

Een welverdiende douche, avondmaal en opnieuw naar het marktplein in Bédoin voor de afterparty met Discobar A Moeder, goed voor 2,5 uur ‘swaffelrock’ zoals ze het zelf noemen 😂.

Het was een geweldige afsluiter van een prachtig avontuur.  Voor mij was het de 1e keer dat ik aan zo’n tocht deelnam en achteraf bekeken zeker voor herhaling vatbaar (zaterdag rond 18u dacht ik daar toch net iets anders over 😉).