Iron Man Mallorca 16 Oktober 2021
Kort samengevat zijn de voorbereidingen vooraf zeer kort te beschrijven. Namelijk op regelmatige basis trainingen inplannen gecombineerd met werk en gezin. Dat was al een kleine overwinning op zich. Ook belangrijk was natuurlijk het gezond blijven. Dat was de laatste 2 weken voor de start voor beide van ons iets minder. Allebei gevallen met de fiets en allebei de griep wat te pakken gehad.
De dag zelf.
’s Morgens om 5 uur gaan ontbijten om daarna nog een klein uurtje op bed te gaan liggen. Want alles was toch al geregeld en in orde (dachten we). Tot dat we aan de Bike-Check kwamen. Bart VE stond plat! Met als gevolg beetje stress aangezien we niets te vroeg waren .Toch nog men reserve binnenband kunnen steken, maar dan moest ik de wedstrijd aanvatten zonder bandje. Mocht ook geen nieuwe meer aangegeven worden door de vrouwen van de organisatie.
Na het snel aantrekken van onze Wetsuit en het eten van het eerste Gelleke was het dan zover.
We liepen zij aan zij de zee in en begonnen aan onze dag! Vanaf toen moest ik (Bart VE) achtervolgen. Na 2 zwemrondes zat het eerste deel erop.
Bart M 1u5’
Bart VE 1u 13’
Dan konden we aan het fietsparcours beginnen. In het eerste gedeelte zaten de meeste hoogtemeters in en het tweede gedeelte zou minder zwaar zijn gingen we vanuit. Niets was minder waar vonden we allebei. Ik het tweede gedeelte hebben we ook nog serieus moeten schakelen van groot naar kein blad. Rond kilometer 90 (aan de bevoorrading) had ik Bart M terug te pakken .
Bij de 2de toer van het 2de gedeelte rijd ik plat vanachter! Wat nu? Ik heb geen binnenband meer bij! Ik had wel plakgerief bij maar dat is het natuurlijk niet. Bij het uithalen van men wiel stopt er een andere belgische deelnemer en die gaf met een bang hart zijn binnenband aan mij af. Die man ben ik ontzettend dankbaar en ben uiteraard ook blij dat deje ni meer plat gereden is. De bandenwissel gebeurde echt vlot, maar dan…. Ik zet men bommetje op men ventiel om men band te pompen en dat binnenwerk vliegt alle kanten uit. Daar stond ik dan. Even later kwam Bart M eraan en die stopte om een bommetje te geven dus kon ik voort. Allebei nog een “piske” gedaan en terug vertrokken.
Ikke uiteraard terug in de achtervolging. Met nog 10km te gaan voelde ik bij het rekken van men rug al wat last in men hamstring. Dus de laatste 5-6 kilometer bewust een vittesje lager zodat ik er dat hopelijk nog kon uitrijden….
Dat gebeurde niet.
Bart M 5u31’
Bart VE 5u23’
Al pikkelend de laatste wisselzone in. Ik moest dan nog beginnen met een blessureke aan men hamstring aan nen marathon…
De wisselzone zijn we tesamen uitgelopen en zo konden we allebei aan ons laatse onderdeel beginnen.
Vanaf kilometer 1 moest ik minstens elke kilometer 1 keer een tijdje stoppen om aan men bil te knijpen/masseren om de steek/kramp eruit te krijgen.
Fysiek was het gevoel nog super maar men bil wilde niet meewerken. Hierdoor beetje beperkt de marathon moeten afleggen wat het tempo serieus nadelig bepaalde uiteraard.
Het was ook verschrikkelijk warm tijdens het lopen. Dus voldoende blijven eten en drinken was ook zeker een must. Ik denk dat we dat allebei redelijk onder controle hadden. De laatste kilometers is het een beetje van punt naar punt lopen… Gelukkig was er ook een gezellige bende supporters van Westmalle die daar toevallig waren ons wat aan te moedigen (Waarvoor Dank).
De laatste Kilometer hoor je de speakers al van de aankomst en dan ben je er. Na een lange, maar toch wel super mooie dag (Ook al was het lopen pijnlijk) mag je over de lange rode loper lopen en roepen ze “ Bart, You are An IRONMAN”.
Dan denk je, hiervoor hebben we het gedaan.
Dus al bij al waren we zeer tevreden en hebben we ervan genoten.
