');
2010  Izegem


VERSLAG VAN DE JAARLIJKSE DRIEDAAGSE UITSTAP NAAR IZEGEM

Programma : Vrijdag 11 j uni 2010 Malle - Izegem 172 km
Zaterdag 12 juni 2010 Heuvellandrit 130 km
Zondag 13 juni 2010 Izegem - Malle 174 km

Overal op deze aardse kloot worden helden uitgebazuind of geblazen, niet in Westmalle dus.
Geen van de twee plaatselijke muziekcorpsen ( vroeger was da gewoon : een fanfare) tekende
voor aanwezig op deze kille vrijdagmorgen. De ene had zijn jaarlijkse uitstap naar de oud-middeleeuwse
ruïnes van Maredsous om aldaar , na de rondleiding per postkoets, ingewijd te worden in het
aandraaien en aangrijpen van gewokte geitenkaas.

Alleen Suske van Trien Van den Hoek aan het 'Heike was er, maar die was zijne trommel vergeten.
Dus die mars in mi-mol met fa-kruis konden we op onze buik schrijven.
Van die andere "Toeteraars" hingen er nog een aantal aan het infuus wegens te veel "slijkmosselen"
gegeten op hun teerfeest ergens in mei. En nog belangrijker : Hunne voorzitter ging mee op weekend. En zeg nu eerlijk wat is een fanfare zonder voorzitter?
Just: da's erger dan Hugo zonder Nicole, de epo's zonder den Boeckx , ne velo zonder computer en ne chauffeur zonder sleutels.
Dus vertrokken we zonder veel tierelantijntjes richting Izegem, onder het motto : Si vis pacem , para bellum. Of denken jullie dat De Wever alleen zijn talen kent, Aut disce aut discede.
Een rustige , op het randje van eentonige rit, zonder veel franjes door de Zuiderkempen en de Vlaams-Brabantse bossen en weiden. Veilige aankomst in het park-hotel , heerlijk avondmaal bij Vincent, rustgevende en ontspannende wandeling langs statie en Lagaar en een dito nachtbedje. Meer moet da ni zijn.

Zaterdag worden de verwachtingen volledig ingelost : Via de nederzettingen Dikkebus, Hollebeke, Slijpskapelle en Impotente (deelgemeente van Vlamertinge) vallen we het Heuvelland binnen. We bereiken de bevoorradingspost, tevens politiek centrum voor assielzoekers en alle hope-en hulplozen uit Godewaersvelden en omstreken. Het noemt Maison Communale de Berthem, maar daar steek in mijn hand niet voor in het vuur en voor iets anders ook ni.
Het overvloedig lunchpakket ging er wel in en ondertussen zorgde Madame Moustache Cadet ervoor dat we zonder problemen, niet als landverraders van laag allooi, ons land opnieuw konden betreden. Stemplicht vervuld dank zij " De Mathilde van Berthem". " Vous avez elections demain "? vroeg ze en prompt kwam de repliek van de postbode :"Qui, mais moi, maintenant", maar die dacht dat ze splaakgeblek had. Na een korte "booste" van opwinding, veroorzaakt door een ordinaire autosleutel, die ook eens van de vrijheid wou genieten en het
drastische optreden van de plaatselijke stoottroepen , trokken we verder .....richting : ONS DOEL
Eerste apperitiefke is de Zwarte Berg : (Di Rupo noemt hem :Mont Noir) een licht en luchtig , mondvullend digestiefke dat ni veel voorstelt voor onze helden, maar toch behaagt. De Rodenberg stelt ni zoveel voor : Als Brigitte van Sus van Nette Van Florrekens, die getrouwd is met Bert van Frans van den bakker eens diep inademt, hebt ge meer werk om boven te geraken, laat staan den berg af. Ni nadenken en hup , hup verder. Dan komt de Monteberg eraan : een lieverdtje, een broodpuddinkje, een dame blanchke, een frambozencoupeke : iedereen lachen en zwanzen en plannen maken voor de avond en .... en .... Maar Szarkozy zevert, God waakt en de Wim verwittigt : Achter den bocht is "HIJ" er . Ligt hij daar of staat hij? Want het dilemma stelde zicht reeds in 1491 toen de geregelde legers van
de Hertog van Bavikhove ten aanval trokken tegen de troepen van de Burggraaf van Reningelst en plots werden geconfronteerd met de Kemmelberg : "Wat ligt hier "? riep er ene toen hij achter den bocht kwam. Maar Ridder Krimpeloog sprak de legendarische woorden, "Zwijg, ellendige varkensworm, dit wonder staat". en hooggezeten op zijn donkerbruine merrie( het kan ook een rosse ruin geweest zijn) maakte hij rechtsomkeer en verdween in de boskes. Einde oorlog en probleem opgelost : De Kemmelberg staat ! ! en hoe . Sinds het einde van de slag van "Lapscheure aan de Molenbeek" zijn er al onhebbelijke zaken gebeurd in het Heuvelland. Maar de beklimming van de Kemmelberg blijft een absolute topper. Zonder epo, testosteron,groeihormonen,amfetamines,corticoïden of strychine leek het hopeloos. Aan deze fabel werd door onze mannen een knoop genaaid. Met hun eigen , zuivere spierkracht , ontwikkeld door dagelijkse , door storm en wind onderhouden trainingssessies veroverde zij " den Kemmelberg". En wat een gelukzalig gevoel als de top onder uw voorwiel wegglijdt en ge spontaan "zie ik de lichtjes van de Schelde" begint te declameren.  (zingen was wat veel gevraagd)
Eén lid was zo blij en gelukkig dat hij tijdens de afdaling stopte bij de weide van Willem Vermandere en aans diens paarden zijn ziele-roerselen vertelde. De beesten schijten sindsdien de hele Westhoek plat. Maar dat is hun probleem : Bis dat , Qui cito dat (of toch zoiets) 'S avonds, na de salade mixte met spekjes en craîtons en voor de chocolademousse, dus bij de gepocheerde zalm met prei werden alle herinneringen in de overtreffende trap herhaald. Twee zonderlingen waren wat minder van stof : Lag waarschijnlijk aan de biefsteak. Als ge maar paars-wit denkt, alhoewel een rood-wit supporterskot ook mooie sjaals en spandoeken levert.

De derde dag is traditioneel de dag van retour, go back. De dag ook van terug op plooi komen, het haar kammen en ne goeie voorkoom hebben.
De dag ook van dank U, merci , gracias.

Bedankt Moe : voor de rijstpap , de bruine suiker en de gouden lepel.
Bedankt Anite : voor de muizenstrontjes.
Bedankt Roger : voor de begeleiding en de bijna-hartaanvallen.
Bedankt Witte : voor dag'er ni bij waart : zo konden we toch tenminste over iemand roddelen. Alhoewel : Eén vraag blijft . Er zijn er die beweren dat ze U gezien hebben boven op de Kemmelberg, gezeten opeen hoge koningstroon getooid in het habijt van Karel de Grote met parelende grijze baard. Een koninklijke staf in de linkerhand en de naakte linkerborst van Veronique De Cock in uw rechter en ge grijnslachte. Ik geloof het Witte, maar als ge moe zijt, zijn waanbeelden niet veraf.Maar 't zou gekund hebben.

"Quot homines , tot sententiae "
De groetjes en tot volgend jaar
Wim